????Anlatan ve paylaşan insan rahatlar, içindeki boşalttığı için hafifler ve artık içine yeni birşeyler alabilir, bu da kendi içinde bir devinim yaratır. Bu enerji verici ve rahatlatıcı bir döngüdür.
????Ama bazı insanlar anlatmaz, anlatamaz. Anlatırsa ciddiye alınmayacağını, zayıf noktalarının öğrenileceğini düşünür belki de. Anlatmadıkça birikir birikir… Ve sonrasında bir bakar ki, sırtında yükünün altında ezildiği, içinde anlatamadıklarının biriktiği kocaman bir çuval. Bu çuval kişinin hareket kabiliyetini sınırlar, kişiyi çabuk yorar. İşin ilginç tarafı, bunu yaşayan birçok insan bu yükün farkında bile değildir. Sorar durur kendine, ben neden böyleyim diye..
????Yazarak anlatmak, içini dökmek kağıtlara. Birçok danışanıma önermişimdir yazmasını, kağıtlara anlatmasını sıkıntısını. Yazabilenler, emek verebilenler her zaman karşılığını olumlu olarak almışlardır. Diyebilirsiniz ben yazınca ne olacak, biri beni dinlemedikten sonra bana öneriler vermedikten sonra anlatmışım, yazmışım neye yarar? Halbuki , rahatlamanın önemli bir kısmı sadece anlatmayla bile ortaya çıkabilir. Siz anlatın sadece, bakın gerisi nasıl da kendi kendine geliyor.
